Jak łatwo się domyślić problem śmieci pojawił się wraz z człowiekiem. W momencie, w którym prowadził koczowniczy tryb życia nie bardzo przejmował się wytworzonym śmieciowiskiem, opuszczał po prostu zaśmiecony teren i przenosił się dalej. Odpady te miały charakter głównie organiczny, szybko się rozkładały i były nieszkodliwe dla środowiska. Ludzie najczęściej zostawiali po sobie resztki jedzenia, odchody, uszkodzoną broń i narzędzia. Przełomem było zastosowanie ognia w codziennym bytowaniu. Człowiek zaczął na dłużej wiązać się z określonym miejscem. Zaczęto więc wyznaczać sektory jedzenia, spania i czynności fizjologicznych, a w ramach rozwoju społecznego zaczęto dbać o swoje bezpieczeństwo, gdyż nagromadzone resztki przyciągały różnej maści zwierzęta będące zagrożeniem.

Początek starożytności wiąże się z powstaniem pierwszych cywilizacji na Bliskim Wschodzie, Europie i Afryce Północnej. W tym czasie zaczęły powstawać pierwsze osady,a ludzie z koczowników zaczęli przeistaczać się w osadników. Odpady początkowo gromadzone przy siedliskach zaczęto przenosić poza ich obszar, zasypując nimi naturalne wgłębienia terenu (doły, jamy, studnie, wyschnięte koryta rzek).

Problem powstawania śmieci zaczął narastać wraz z rozwojem cywilizacji, powstawaniem wiosek i miast. Pierwsze wzmianki o powstaniu w Rzymie służb odpowiedzialnych za oczyszczanie miasta sięgają III wieku. Szczególnie ten problem było widać w średniowieczu, gdzie miasta pełniły również funkcje wiejskie i hodowano zwierzęta, a odpady i nawóz zalegały na ulicach. Dochodziło do tego błoto (ulice nie były brukowane), a nieczystości wylewano przez okna bezpośrednio na ulice, w zamkach wszystkie odpady wrzucano po prostu do fosy. Taka ilość nieczystości prowadziła w konsekwencji do powstawania epidemii. Pod koniec epoki w niektórych miastach Europy zaczęły powstawać specjalne „przedsiębiorstwa” zajmujące się wywozem odpadów za miasto. Czyszczono też co jakiś czas ulice i studnie, zakazywano wyrzucania śmieci na ulicę, do studni i strumieni.
Jeszcze większy postęp nastąpił w XVI wieku, w Paryżu i Amsterdamie pojawiły się pierwsze pojemniki na śmieci, a w miastach wprowadzono nakaz utrzymywania czystości w miejscach publicznych, zaczęto też tworzyć pierwsze zorganizowane wysypiska śmieci,a doły z odpadami dezynfekowano chlorem.

Rozwój przemysłu zapoczątkowany w XVIII wieku pociągnął za sobą gwałtowny rozwój miast i rozwój konsumpcjonizmu, a co za tym idzie na wysypiska zaczęło trafiać coraz więcej różnego rodzaju odpadów. Przełomem było pojawienie się w 1810 roku metalowych puszek, a od 1869 roku rozpoczęto wykorzystywanie opakowań z tworzyw sztucznych na masową skalę.

W 1895 roku George Waring został mianowany komisarzem sanitarnym Nowego Jorku. To wydarzenie miało ogromny wpływ nie tylko na miasto, ale na dalsze losy światowej gospodarki odpadami. George Waring zwany „apostołem czystości” był prekursorem skanalizowania miasta, jego bieżącego sprzątania i odbioru śmieci. Za jego krótkiej kadencji powstało w Nowym Jorku pierwsze centrum recyklingu i system selektywnej zbiórki odpadów, a zastosowane przez niego rozwiązania z czasem zaczęto powielać i rozwijać na całym świecie.

Druga rewolucja przemysłowa przyniosła dalszy znaczny wzrost ilości odpadów, powstało setki zakładów przemysłowych, zatrudniono tysiące robotników, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii. Spowodowało to pogorszenie warunków sanitarnych, przede wszystkim w miastach. Śmieci pojawiło się tak dużo, że ludzie w końcu je dostrzegli. W Paryżu nakazano mieszkańcom wystawianie każdego ranka śmieci przed domy, a specjalne służby je odbierały. Zaczęły też powstawać pierwsze spalarnie.

W 1950 roku Harry Wasyluk wynalazł jednorazowy polietylenowy worek na śmieci, który do użytku domowego trafił w 1960 roku. Był to też moment w którym rozpoczęto masową produkcję torebek foliowych, reklamówek i toreb, a tym samym pojawił się „nowy” gatunek śmieci.
W pierwszej połowie XX wieku okazało się, że na śmieciach można zarobić, a w Europie Zachodniej i USA obserwowano pierwsze efekty ekologicznej edukacji społeczeństwa.