Śnieżne Kotły położone są w zachodniej części Karkonoszy (Śląski Grzbiet) między Wielkim Szyszakiem (1509 m n.p.m.) a Łabskim Szczytem (1471 m n.p.m.). W całości leżą w Gminie Miejskiej Piechowice. Są one doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać panoramę Karkonoszy, Gór Izerskich, Gór Kaczawskich, Rudaw Janowickich i Kotliny Jeleniogórskiej. Przy dobrej pogodzie widać Ślężę na Przedgórzu Sudeckim.
Śnieżne kotły to dwa najlepiej wykształcone kotły polodowcowe w Karkonoszach, z dobrze zachowanymi formami glacjalnymi. Jest to jedno z piękniejszych miejsc w regionie. Są one rozdzielone wąską skalną grzędą, wciśnięte w północne zbocza głównego grzbietu Karkonoszy między Łabskim Szczytem, a Wielkim Szyszakiem. Pionowe ściany skalne dochodzą do około 200 m wysokości, górna krawędź Dużego Kotła położona jest na wysokości 1490 m n.p.m. W Wielkim Kotle znajdują się dwa małe Śnieżne Stawy - 2 płytkie i nieduże zbiorniki o nadzwyczaj czystej wodzie. Dnem Śnieżnych Kotłów biegnie zielony szlak turystyczny, prowadzący Ścieżką nad Reglami z okolicy schroniska pod Łabskim Szczytem przez Czarny Kocioł Jagniątkowski do Przełęczy Karkonoskiej. Górną krawędzią kotłów prowadzi szlak czerwony, fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Szklarskiej Poręby do Karpacza przez Śląski Grzbiet.
Śnieżne Kotły to doskonały przykład występowania alpejskiego krajobrazu w Karkonoszach – śnieg na dole kotłów zalega notorycznie do połowy lata. Ogromnie interesująca jest też tutejsza flora. Występuje tutaj skalnica śnieżna – gatunek endemiczny – jedyne miejsce w tej części Europy. Kolejny gatunek, jaki w Polsce występuje jedynie tutaj i w Tatrach, to paproć rozrzutka alpejska. Jest to też jedyne na świecie znane miejsce występowania skalnicy darniowej, tzw. bazaltowej. Poza tymi niesłychanie unikalnymi gatunkami występują tu gatunki flory alpejskiej oraz arktycznej, np: sasanka alpejska, wawrzynek wilczełyko, pierwiosnka maleńka, tojad mocny, modrzyk górski, róża alpejska, zimoziół północny (pozostałość epoki lodowcowej).